اي رشك ماه و مشتري

با ما و پنهان چون پري

خوش خوش كشانم مي بري

آخر نگويي تا كجا؟

من غرق گناهم

تو عذر گناهي

من كه اسير خيال توام

تشنه جام وصال توام

هنوز ديده به ديدارت آرزومند است