گرت آسودگی باید، برو عاشق شو ای عاقل

 

سه غم آمد به جانم هر سه یک بار

غریبی و اسیری و غم یار

غریبی و اسیری چاره داره

غم یار و غم یار و غم یار

گر در یمنی چو با منی پیش منی

ور پیش منی چو بی منی در یمنی

من با تو چنانم ای نگار یمنی

خود در غلطم که من توام یا تو منی

تو دوری از برم دل در برم نیست

هوای دیگری اندر سرم نیست

برویم مست امشب به وصال آن شکرلب

چو رسوا کرد ما را درد عشقت

همی کوشم به رسوا کردن دل

آخر نه منم تنها در بادیه سودا

  عشق لب شیرینت صد شور برانگیزد

عشق چو کار دل است دیده دل باز کن

جان عزیزان نگر، مست تماشای عشق

پیش از اینت بیش از این غمخواری عشاق بود

مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود

شبی که با تو بودم، یاد از آن شب

شبی که بی تو بودم، داد از آن شب

عقل کجا پی برد شیوه سودای عشق

مرا می بینی و هر دم زیادت می کنی دردم

تو را می بینم و میلم زیادت می شود هر دم