به زیر زلف دوتا چون گذر کنی بینی

که از یمین و یسارت چه بیقرارانند

من اختیار خود را تسلیم عشق کردم

سحر به بوی نسیمت به مژده جان سپرم

اگر امان دهد امشب فراق تا سحرم

چو بگذری قدمی بر دو چشم من بگذار

قیاس کن که منم از شمار خاک درم

اگر مستم، من از عشق تو مستم

بیا بنشین که دل بردی ز دستم